Een spijkerbed is een martelapparaat dat bestaat uit een houten plank of frame bedekt met een groot aantal scherpe spijkers of punten, gerangschikt op een manier dat wanneer iemand erop ligt, deze spijkers in hun lichaam drukken.
Het spijkerbed is ontworpen om fysiek ongemak en pijn te veroorzaken en werd historisch gezien gebruikt als een instrument van marteling, straf, of een methode om de waarheid uit te lokken tijdens ondervragingen.
De scherpe punten van de spijkers kunnen variëren in lengte en scherpte, afhankelijk van de intentie en ernst van het gebruik ervan. Ze kunnen worden geplaatst op zowel het bovenste oppervlak als aan de zijkanten van het spijkerbed.
Het doel van een spijkerbed is om psychologische druk uit te oefenen op het slachtoffer, naast het veroorzaken van fysieke pijn en ongemak. Het liggende slachtoffer heeft weinig tot geen bewegingsruimte en elke beweging kan leiden tot het doorboren van de huid met de scherpe spijkers. Dit zorgt voor een constante angst bij het slachtoffer voor mogelijke pijn en letsel.
Hoewel het spijkerbed een historische rol heeft gespeeld in martelingen en ondervragingen, wordt het tegenwoordig voornamelijk gezien als een symbool van wreedheid en een flagrante schending van de mensenrechten. Het gebruik ervan wordt sterk veroordeeld en is in strijd met internationale verdragen en wetgeving met betrekking tot marteling en onmenselijke behandeling.
Het spijkerbed wordt soms ook in een figuurlijke context gebruikt om een situatie te beschrijven die ongemakkelijk, pijnlijk of gevaarlijk is. Bijvoorbeeld: “Mijn baan voelt als een spijkerbed. Ik word voortdurend onder druk gezet en heb weinig tot geen ruimte voor persoonlijke groei.”